Ik keek laatst op youtube de videopresentatie A letter from Hell. Dat is een filmpje door christenen om andere christenen te bekritiseren die niet hun geloof verspreiden. Aan het einde heb je echt een cool gedicht.
Quote:
Don't bother me, with the souls to save.
I have my our agenda.
There's school to do,
sports to play,
important stuff to attend to.
Don't bother me with the friends at work,
he's got his own religion
I don't have time to change his mind
he'll make his own decision.
Don't bother me with that little girl,
the girl playing in the street.
she much too young to understand
that the saviour, she could meet.
Don't bother me with sounds I hear:
the sounds of people shrieking,
although I wonder who they are.
What are these victims screaming?
Don't bother me with who they are.
I really don't want the blame,
For my friend at work and that little girl,
who from Hell...
scream out my name.
Don't bother me.
Okee, het is ziek, maar ik vond het wel cool geschreven.
In Japans hebben we altijd een "Haiku of the week", geschreven door mensen uit Japans 2, 3 of 4. Vorige week (de week na spring break) hadden we een hele leuke.
Your break is over!
Sucks to be you! But wait
My break is over too...
Ook wel een soort van gedichtje eigenlijk. Geschreven door Neil Gaiman. Hij is echt zo cool. En dit ook.
Nicholas was...
older than sin, and his beard could grow no whiter. He wanted to die.
The dwarfish natives of the Arctic caverns did not speak his language, but conversed in their own, twittering tongue, conducted incomprehensible rituals, when they were not actually working in the factories.
Once every year they forced him, sobbing and protesting, into Endless Night. During the journey he would stand near every child in the world, leave one of the dwarves' invisible gifts by its bedside. The children slept, frozen into time.
He envied Prometheus and Loki, Sisyphus and Judas.
His punishment was harsher.
Ho.
Ho.
Ho.
In Het huis van de moskee van Kader Abdolah staan hier en daar vertalingen van Iraanse gedichten of stukken uit de Koran. Deze raakte me, vooral de laatste zin:
Nee toch, zij zullen het weten!
Nog eens, nee toch, zij zullen het weten!
Wij hebben de nacht gemaakt als een omhulling.
Wij hebben de schitterende lantaarn gemaakt,
En wij hebben uit de regenwolken water in stromen laten neerdalen.
En we hebben jullie gewaarschuwd voor een nabije bestraffing
Op de dag dat de mens kijkt naar wat zijn handen vroeger gedaan hebben.
Er staan nog een paar andere indrukwekkende gedichten in, maar ik moet eigenlijk even doorlezen.
Alles kan ik verdragen,
het verdorren van bonen,
stervende bloemen, het hoekje
aardappelen, kan ik met droge ogen
zien rooien, daar ben ik
werkelijk hard in.
Maar jonge sla in september,
net geplant, slap nog,
in vochtige bedjes, nee.
Nooooo niet dat gedicht. Daar heb ik echt trauma's aan
I pulled over to the side and felt no time
Off the highway with the landscape aglow
Still not sure what we were trying to find
I only know we went home
I pulled over to the side and felt no time
Off the highway with the landscape aglow
Still not sure what we were trying to find
I only know we went home
Ik vind deze heel erg verschrikkelijk en angrijpend. Door Wilfred Owen, over WOI
Dulce et Decorum Est schreef:
Bent double, like old beggars under sacks,
Knock-kneed, coughing like hags, we cursed through sludge,
Till on the haunting flares we turned our backs,
And towards our distant rest began to trudge.
Men marched asleep. Many had lost their boots,
But limped on, blood-shod. All went lame; all blind;
Drunk with fatigue; deaf even to the hoots
Of disappointed shells that dropped behind.
Gas! GAS! Quick, boys! - An ecstasy of fumbling,
Fitting the clumsy helmets just in time,
But someone still was yelling out and stumbling
And floundering like a man in fire or lime. -
Dim, through the misty panes and thick green light,
As under a green sea, I saw him drowning.
In all my dreams, before my helpless sight,
He plunges at me, guttering, choking, drowning.
If in some smothering dreams you too could pace
Behind the wagon that we flung him in,
And watch the white eyes writhing in his face,
His hanging face, like a devil's sick of sin,
If you could hear, at every jolt, the blood
Come gargling from the froth-corrupted lungs,
Obscene as cancer, bitter as the cud
Of vile, incurable sores on innocent tongues, -
My friend, you would not tell with such high zest
To children ardent for some desperate glory,
The old Lie: Dulce et decorum est
Pro patria mori.
Dulce et decorum est pro patria mori = "It is sweet and right to die for your country"
als de nacht te lang duurt en
een dag minder dan twaalf uren
als het trottoir tanden heeft
en ik gulzig klaproos eet
we ontmoeten in het abattoir
doen dansen op de dozen waar
de tijd een ober is als alles
zinkt en vloeibaar wordt de
bevers mijn aderen verkalken
als de nacht te lang duurt en
een dag minder dan twaalf uren
dan trek ik mijn pitbull los ook al
rukt een stuk vlees mee ach ja
ik weet zeker dit is echt dodelijk
er is geen kans dit is game over
bijt liever door schat of is het een
last als de nacht te lang duurt
schat hou jij me dan vast
The time will come
when, with elation
you will greet yourself arriving
at your own door, in your own mirror
and each will smile at the other's welcome,
and say, sit here. Eat.
You will love again the stranger who was your self.
Give wine. Give bread. Give back your heart
to itself, to the stranger who has loved you
all your life, whom you ignored
for another, who knows you by heart.
Take down the love letters from the bookshelf,
the photographs, the desperate notes,
peel your own image from the mirror.
Sit. Feast on your life.
Ik vind dit een heel mooi gedicht. Eigenlijk komt dit wel het volst tot z'n recht als je het hem hoort voorlezen, maar zo vind ik het ook heel goed.
Koraalzang
Wij die de wereld de wacht aanzeggen
Wij die altijd op andere dingen letten
Wij die leven en sterven bij het leven
Wij die de reeën uit de bossen zien vluchten
Wij die de kinderen op straat zien hinkelen
Wij die kijken zonder blikken of blozen
Wij die de kastanjes uit het vuur mogen halen
Wij die alle hekken zullen sluiten
Wij die niemand het gras voor de voeten wegmaaien
Wij die zo nu en dan onze stem mogen laten horen
Wij die weet hebben van angstkreten en engelenkoren
Wij die gaan beginnen waar anderen ophouden
Wij die het Hooglied dagelijks herschrijven
Wij die eerbied hebben voor de harde feiten
Wij die de wind van voren en de bijval achteraf krijgen
Wij die het IK vertikken om ons in het WIJ te verslikken
Wij die ieders veld mogen ruimen, in geen velden of wegen
Wij die ons op ongebaande paden moeten begeven
Wij die mogen huilen waar iedereen bij staat
Wij die niets doen waar iedereen toeslaat
Wij die op geen enkele slak zout willen leggen
Wij die geduld beoefenen en ons ongeduld bedwingen
Wij die popelen en watertanden
Wij die orakels werpen en tekens lezen
Wij die geschriften ontcijferen
Wij die griffen in grotten en op muren
Wij die de wijsheid van de naaktheid zingen
Wij die om niemands plaats staan te dringen
Wij die overal ons eigen persoontje staan
Wij die geen enkele confrontatie uit de weg hoeven gaan
Wij die begaan zijn met de strijd aan alle fronten
Wij die vermaken, waar maken en vervolmaken willen
Wij die alle glazen legen om onze dorst te lessen
Wij die alle magen willen vullen, alle honger stillen
Wij die zelf blijven verwerven, verwerken en verstrekken
Wij die geen dreigementen nodig hebben om indruk te maken
Wij die ons niets willen toeëigenen van wat een ander toebehoort
Wij die erkenning voor de Koerden eisen, de Armeniërs en Palestijnen
Wij die altijd zwarte katten op onze weg ontmoeten
Wij die altijd onder ladders door willen lopen
Wij die tooien en voltooien
Wij die knipogen en benadrukken
Wij die het woord voeren
Wij die naar ons alten kijken
Wij die de tijd niet doden, maar springlevend houden
Wij die de vriend van allen, maar geen allemansvriend zijn
Wij die van geen ophouden weten
Wij die niet anders kunnen dan ons aan het eigen ritme houden
Wij roepen en herinneren
Wij dansen en zingen
Wij uiten en besluiten
Het laatste woord is altijd JA!
De plaats en tijd is altijd HIER en NU!
Het leven is er om voluit te leven!
Wij zijn de kinderen van Aarde en Zon!
Wij hebben het eeuwig licht in de ogen gekregen!
Wij zijn de weg, de waarheid en het leven!
Wij hebben alle kracht, een eigen naam en lichaam gekregen,
Wij zijn zielen door bewustzijn verrijkt.
Wij kunnen wonderen verrichten, kleuren en verlichten,
te water en door vuur gaan,
Wij kunnen in al wat wij doen
voorop en vooruit gaan!
Op zich wel interessant. Was hij echt speciaal geschreven voor die paddo demonstratie?
Mirielle schreef:
Love after love
The time will come
when, with elation
you will greet yourself arriving
at your own door, in your own mirror
and each will smile at the other's welcome,
and say, sit here. Eat.
You will love again the stranger who was your self.
Give wine. Give bread. Give back your heart
to itself, to the stranger who has loved you
all your life, whom you ignored
for another, who knows you by heart.
Take down the love letters from the bookshelf,
the photographs, the desperate notes,
peel your own image from the mirror.
Sit. Feast on your life.
~Derek Walcott
Deze had ik nog niet gezien. Echt mooi. o_o Die moet ik echt lezen wanneer ik door een moeilijke periode ga.
