If you want to, you can imagine Orlando Bloom walking on the moon. In fact, you can put a ponytail on Orlando and make him stand on his head and plow through the lunar surface like a motorboat, with his ponytail acting as a propeller. What use is a cognitive ability that allows such nonsense?
Waarom ook Orlando Bloom? En wat was de conclusie? Waarvoor hebben we het?
Waarom Orlando Bloom weet ik niet, maar er staan wel vaker hele vage vergelijkingen in het boek. Zorgt er in elk geval voor dat het blijft hangen.
Het nut van visual imagery is dat het een representational system is waarmee we functies kunnen uitvoeren die we niet kunnen uitvoeren met alleen verbale representaties. Het mentaal roteren van blokjes of het mentaal scannen van een map werkt voor geen meter als je het alleen maar verbaal kunt opslaan. Verrassend genoeg duurde het tot 1980 voor er genoeg bewijs was gevonden dat mensen echt dingen voor zich zien, en niet alleen maar die sensatie hebben bij het uitvoeren van bepaalde functies.
Dit verhaaltje heeft een vriend van mij geschreven. Ik vond het wel amusant en besloot het maar met jullie te delen
"Mijn hart klopt. Ik ben 47 uur wakker en het is op dit moment nacht. En warm, benauwd. Ik loop in mijn hemd over straat. Ik loop enkele meters met mijn ogen gesloten, alsof ik al slaap. En open ze weer. Ik heb een geplukte bloem in mijn rechter hand en hij is rood. Hoewel het zomer is heb ik een verstopte neus en een wondje in mijn linker neusvleugel, het irriteert. Ik loop. Ik weet niet hoe ik mij voel. En ik loop. En ik grijns, al weet ik niet waarom. Ik denk over dingen. Drie eekhoorns kruisen mijn pad, 'k zeg ze gedag, maar besteedt er verder geen aandacht aan. Warme druppels vallen op mij. Het regent, wat fijn. Vanavond is de hemel mijn vriend. Ik sta voor mijn deur. De wandeling die een eeuwigheid scheen te duren, bleek in een oogwenk voorbij. Sleutelgat, waar zit je toch? O, daar. Eenmaal in bed denk ik weer over dingen. Tot ik niet meer weet wat ik denk of dacht en ik weg zak. Nu slaap ik. Ik droom ook. En mijn hart klopt, en ik haal vanzelf adem, wonderbaarlijk! Waar zou ik over aan het dromen zijn? Misschien zit ik in een computerspel, of ben ik op een onbewoond eiland. Of kan ik vliegen! Na 15 uur comateus liggen wezen, word ik wakker, en weet ik het niet. Ik probeer, maar kan niet voor ogen halen welk of wat voor fantoom mij vanacht heeft begoocheld. Vandaag is maandag, want gisteren was het zondag, geloof ik. Ik douche, naakt. Want dat doet men nu eenmaal. Nu ik schoon ben wil ik eten. De koelkast is het niet met mij eens. Zij is zo leeg als mijn maag, teleurstellend genoeg. De dictator die mijn buik bewoond beveeld mij nader op zoek te gaan naar voeding, en ik gehoorzaam. Ik scoor drie croissants, bedank bakker bart en werk ze per direct naar binnen. Wat zal ik nu doen? Ik kijk naar de vogels, de lucht en in de zon, maar dat doet pijn, dus kijk ik snel weer weg. Ik bel. Kut, voicemail. Ik bel nog eens, naar een ander. Kutvoicemails. En dat noemt zich vrienden. Ik voel mij alleen, ik ben het. In aller eenzaamheid wil ik verdrinken, maar ik heb net al gedoucht, dus dat is wat dubbelop. Ik besluit weer naar huis te gaan. Alleen is hier ook niets wat mij boeit. Ik ga weer naar buiten, de tuin in. Want daar staat een boom, waar ik in klim als ik mij verveel. En ik verveel mij, in de boom. Enige nieuwsgierige merels observeren de nieuwkomer. Ze vinden het vast raar, dat ik geen vleugels heb. Of misschien vinden ze wel niks. Ik vind wel wat, een vogelnest. Zo een, waar het kroost al van vervlogen is, een lege. Ik fantaseer. Over dat ik een jonkie was, versgeboren en hongerig piepend. Piep, piep, voer mij sappige wormen, moeder! En als ik dan groot genoeg was dat ik moest vliegen. En dan was ik vast zo een die uit het nest zou donderen bij poging één. Helaas voor mij ben ik een mens, en die kunnen niet vliegen. Wel zit ik in een boom, maar ik ben het zat. Nu sta ik weer, met de vaste aarde onder mijn voeten en bedenk ik de zin van mijn leven. Ik kom er niet op. Ik denk nog eens, nu langer. Na zes seconden voor mij uit te staren, geef ik op. De zwakkeling. Ik speel een spelletje ik-zie-ik-zie-wat-jij-niet-ziet met mijzelf. Verveelt ook al gauw. Hup, terug naar binnen. Op mijn rug lig ik op weer op bed. Ik masturbeer. Alles zit onder. Ik lach erom. Plots, schiet mij te binnen, de zin, van mijn leven! Als ik nu sterf, dan is het van geluk! Einde."
I pulled over to the side and felt no time
Off the highway with the landscape aglow
Still not sure what we were trying to find
I only know we went home
Dat zonder paragrafen heeft hij juist expres zo gedaan. Weet zijn reden niet, maar ik denk omdat het allemaal toch wat onsamenhangend is dan maakt het ook niet uit als je het in paragrafen opdeelt.
I pulled over to the side and felt no time
Off the highway with the landscape aglow
Still not sure what we were trying to find
I only know we went home
Dat zonder paragrafen heeft hij juist expres zo gedaan. Weet zijn reden niet, maar ik denk omdat het allemaal toch wat onsamenhangend is dan maakt het ook niet uit als je het in paragrafen opdeelt.
Mja, dat dacht ik ook wel, maar het leest niet lekker. Ik weet niet of iedereen dit heeft, maar als ik lees neem ik vooral het begin en eind van een paragraaf in en vul dan de rest in. Ik merk niet dat ik het doe behalve wanneer de paragraaf te groot is om dat bij te doen.
Ubisoft Nederland
Daar is hij dan! Michael Jackson The Game! Nog heel even en dan dans jij al zijn moves... Houd ons in de gaten voor meer info!
Ik moest een beetje kotsen toen ik het las
I pulled over to the side and felt no time
Off the highway with the landscape aglow
Still not sure what we were trying to find
I only know we went home
I went out with in university went with a friend to the local shop to buy a kitkat. When she ate it she found out it didn't have any biscuit in it. After a/some bottle(s) of wine, she decided to write a letter of complaint to nestle (being drunk she also decorated the letter with a crayon drawing of a sad looking pony covered in glitter).
A week later she got an apologetic letter back with a comment on how nice her drawing was, and with a £35 voucher for chocolate - that they suggested her mother disburse to her - her drunken scrawl and pony drawing evidently making them think she was about 7, not 19.
Dit plaatje is leuk om te posten als je heel erg verbaasd bent om iets wat iemand heeft gepost
I pulled over to the side and felt no time
Off the highway with the landscape aglow
Still not sure what we were trying to find
I only know we went home
I pulled over to the side and felt no time
Off the highway with the landscape aglow
Still not sure what we were trying to find
I only know we went home
Ik ben toch altijd weer blij dat ik schijnbaar niet de enige ben die dat kijkt.
My childhood was typical: summers in Rangoon, luge lessons. In the spring, we'd make meat helmets. When I was insolent I was placed in a burlap bag and beaten with reeds.. pretty standard, really.
En wat was de conclusie? Waarvoor hebben we het?
