Het is het jaar 2199 in de Echte Wereld, en de mensheid is in gevecht met intelligente machines gebouwd in de 21e eeuw. Het overgrote deel van de mensen is echter gevangen in een gesimuleerde realiteit genaamd “De Matrix”.
Een man loopt door de achtergangen van het schip genaamd 'Icharus'. Hij is een hacker, en noemt zichzelf 'De Maker'. Hij stopt bij een deur, kijkt even vluchtig om zich heen en opent het hangslot dat de deur dichthoudt. De ruimte die hij betreed, bevat 8 stoelen met daarop de lichamen van 8 mensen, die onvrijwillig deelnemen aan zijn macabere project. Hij noemt ze 'kandidaten'.
Deze 8 mensen worden onderworpen aan een sociaal experiment dat opnieuw en opnieuw uitgevoerd wordt, steeds met nieuwe kandidaten, aan boord gesmokkeld tijdens de docking in Zion. Het experiment draait om wantrouwen en vertrouwen, dood en leven, samenwerking en keuzes maken. De huidige groep maakt deel uit van experiment 18. De testpersonen bevinden zich echter niet in de 'normale', bewoonde simulatie. Zij bevinden zich in een geisoleerde uithoek van de Matrix, genaamd Dorp 18, volledig bedacht en geprogrammeerd door De Maker. Zij weten niet dat ze zich in een simulatie bevinden, en Dorp 18 en de normen, waarden en regels zijn hun volledige wereldbeeld. De persoonlijkheden zijn gedefinieerd door het programma, en de spelregels staan vast.
Naast de hiervoor beschreven acht kandidaten zijn er nog twee 'mensen' aanwezig in de simulatie. Dit zijn computerprogramma's genaamd agents, die zo geprogrammeerd zijn door De Maker, dat zij een oneindig verlangen voelen om alle anderen te vermoorden. Zij werken samen en zijn incognito. Verder zijn er onder de acht testpersonen enkele persoonlijkheden gepatched door De Maker om dingen wat interessanter te maken, en wel op de volgende manier:
Slet – Dorpeling met een patch die ervoor zorgt dat de persoon een onverzadigbare (bi)sexuele behoefte heeft (en elke nacht bij een ander doorbrengt – als de agents het huis van de slet bezoeken, sterft er niemand; als de agents het huis bezoeken waar de slet zijn/haar nacht doorbrengt, sterven er 2)
Het Orakel (Ziener) – Heeft elke nacht een visioen, waarin de ware aard van iemand in het dorp voor jou duidelijk wordt.
Hacker (Heks) – Voelt dat hij/zij onderdeel van de Matrix is, en weet dat de enige manier om te ontsnappen is om alle agents te doden. Ziet af en toe een dejavu, een fout in de Matrix, en kan de broncode aanpassen, door eenmalig een slachtoffer van de agents te redden, en eenmalig iemand te doden.
Cupido - Kan twee personen heimelijk verliefd op elkaar maken. Wanneer een van deze personen sterft, gaat de ander dood aan liefdesverdriet.
De overige vier kandidaten zijn simpele dorpelingen, nietsvermoedenden, die enkel de behoefte voelen om te overleven.
Even voor de duidelijkheid, dit is dus de verdeling (met weerwolven-equivalenten ernaast):
Het eerste sterfgeval zal op woensdagochtend rond 9:00 bekend gemaakt worden; de speciale rollen waar ik input van nodig heb die worden via PM genotified, net als de geliefden wanneer Cupido deze heeft gekozen. Vervolgens zal de deadline van de eerste stemming op woensdagavond 24:00 staan.
Ook in Dorp 18 moet een burgemeester gekozen worden (dit staat immers in de spelregels geschreven door De Maker!), dus jullie mogen overleggen, kandidaten naar voren schuiven en stemmen! Ik ga zometeen slapen maar zal morgen de balans opmaken. Overigens ga ik de regel invoeren dat de burgemeester 1 stem heeft, en alleen bij een gelijke stand de doorslaggevende keuze mag maken.
De Maker loopt naar de grote rode knop achterin de kamer onder de monitoren, en drukt deze in om de simulatie en het experiment te starten.
Deze post is 2 keer aangepast, waarvan de laatste aanpassing
is gedaan door Chris op 02-04-2012 13:51:58.
Ik word wakker, en merk dat ik met mijn rug tegen de waterput zit. Naast me ligt een lege fles drank. Ik probeer me te bedenken hoe ik hier gekomen ben, maar mijn herinneringen laten me in de steek. Ik zal wel teveel gedronken hebben de vorige avond.
Ik kijk om me heen en besef me opeens dat dit Dorp 18 is. Het dorp waar ik altijd al gewoond heb. Ja, ik ben Silvan van de Zenith en ik maak gedecoreerd gebak in dit dorp.
En ik heb een alcoholprobleem.
Rustig sta ik op, om me heen kijkend of de andere dorpelingen me hebben zien liggen, en begeef me stilletjes terug naar mijn bakkerij voor een donut.
Who's the one to blame for this strain in my vocal chords?
Who can pen a hateful threat but can't hold a sword?
It's the same who complain about the global war
But can't overthrow the local joker that they voted for
Dat was een flink wild feestje afgelopen nacht!, denk ik bij mijzelf. Mijn hoofd klopt nog lichtjes na, en het zonlicht dat door het raam naar binnen schijnt is onaangenaam fel. Ik doe vlug wat kleren aan en strompel de deur uit, mijn hand voor me uitgestoken om wat schaduw over mijn ogen te werpen. Ik speur naar wat bekende gezichten, maar de meeste medebewoners van dorp 18 slapen nog.
Plots herinner ik mij dat de burgemeester gister met een flinke alcoholvergiftiging is afgevoerd, voor hem was het feestje iets te wild geworden. Ik vraag me af of, en, wanneer we hem weer terug zullen zien, en ga ervanuit dat er op zijn minst tijdelijk een ander gekozen zal worden. Nog net zie ik Silvan zijn bakkerij in lopen.
Ik besluit me naar Silvan's bakkerij te begeven, om te zien of daar een geschikt ontbijt te halen valt.
My childhood was typical: summers in Rangoon, luge lessons. In the spring, we'd make meat helmets. When I was insolent I was placed in a burlap bag and beaten with reeds.. pretty standard, really.
Het bed kraakt wanneer ik mijn benen over de rand slinger. "Zo. Dat was een geslaagde avond." Al doet het zeurende gebonk in mijn achterhoofd zijn best om dat te weerleggen. "Ik zou zelf misschien ook niet zo veel moeten drinken. Dat doen anderen wel voor me."
Als ik naar de keuken strompel en een blik op de klok werp realiseer ik me pas hoe laat het is. "Ooh. Shit. Werk."
Twee koppen koffie, een hete douche en talloze zuchten later loop ik de deur uit. Het dorp ziet er vredig uit. De zuurstof doet me goed en zodra ik de ingang zie kan er zelfs een glimlach vanaf. Opgewekt open ik de glazen deuren.
Thijs neemt nog een van zijn gevulde mergpijpjes voor bij de koffie. Hij houdt van mergpijpjes, al helemaal als ze gevuld zijn. De room is overheerlijk, de lokale bakker een kei! Maar wat is dit!? Het smaakt naar alcohol! Na voorzichtig nog een hapje genomen te hebben herinnert hij zich de speciale actie bij de bakker. Wie het alcoholgevulde mergpijpje koopt wint een groot geldbedrag! Hij overweegt het even, maar eet liever het overheerlijke pijpje dan het op te geven en ook nog eens een tocht naar de bakker te maken, dus spoedig verdwijnt het object in zijn buik en daarmee ook de keuze om het nog te verzilveren.
Het is een mooie dag in Dorp 18, de zon schijnt en vanuit zijn appartement ziet Thijs de voorbijgangers zich over de weg verplaatsen. De zon vormt schaduwen op het asfalt en zet de jonge programmeur aan het denken. De baan van de zon lijkt erg regelmatig te zijn van dag tot dag bekeken, maar verschuift toch als men het een maand of zelfs een jaar observeert. Echter, de verschuiving is ook weer regelmatig door de vier seizoenen heen. En zelfs op de grotere schaal is dit merkbaar in de banen van de planeten. Waar komt deze regelmaat vandaan? Is dit een soort inherente eigenschap van het heelal (aantrekkingskracht en dergelijken) of is dit toch, zoals vele fanatiekelingen beweren, het product van een 'maker', een soort schepper van al?
Dan is het tijd om door te studeren. Hij sluit de gordijnen zodat het scherm weer leesbaar wordt. 'TaZCrash' staat in ouderwetse letters op het scherm.
Langzaam word ik wakker door de warmte van de zon op mijn gezicht. En bedenk me dat vandaag een heerlijke dag is om vrij te zijn, zeker na zo'n lange nacht. Even langs de bakker en dan lekker met een boek in het zonnetje zitten. 'Hehe, even een dagje niets doen.'denk ik lachend, terwijl de rest van Dorp 18 langzaam wakker begint te worden om aan het werk te gaan.
Sjoerd veegt een post-it van zijn hoofd als hij zichzelf in de spiegel bekijkt. Gezien de structuurformule die er opstaat heeft hij zitten studeren vanavond, maar waar komt dan toch die knallende koppijn vandaan. Hij besluit zich even naar buiten te begeven om in de zon zijn gedachten te herordenen.
Na een tijd in de zon te hebben gelegen en genoeg water te hebben gedronken om een hele winter te overleven besluit geeft hij het op. Hoe zeer hij ook probeerd, de herinnenringen aan gisterenavond lijken maar niet terug te komen. Dan maar verder met studeren, want al die informatie komt niet zomaar vanzelf in zijn kop. Nu maar hopen dat gisterenavond geen blijvende schade heeft aangericht.
I pulled over to the side and felt no time
Off the highway with the landscape aglow
Still not sure what we were trying to find
I only know we went home
Langzaam wordt het licht van het raam moeilijk om te negeren. Drie keer rolt Valerie om en gaat ze weer slapen, maar de vierde keer is het raak. Wanneer ze eindelijk na veel rekken en strekken naar de klok kijkt schrikt ze. Het is al middag geworden! Had ze geen baan..?
Ik was ontslagen, denkt ze opeens. En gisteravond dronk ik tot ik het vergat, maar... Nu kan ik doen wat ik wil - mijn boek afmaken!
Maar echte auteurs procrastineren, dus ze stapt nog niet op haar computer af. In plaats daarvan kleed ze aan en stapt ze de deur uit. In het plein strompelen de andere dorpelingen wat rond.
Temidden het gemompel kan ze soms het woord 'burgemeester' horen. Dat is waar ook. Ze moet voor een burgemeester stemmen vandaag. Waarom weet ze niet meer - die informatie is verloren gegaan met alle herinneringen van gisternacht.
Op een van de huizen is een poster geplakt. Nouja, poster - eerder een groot stuk papier met een slechte tekening erop. De tekening zou van alles kunnen zijn, maar eronder staat: "Mergpijpjes! Wie houdt er ook van mergpijpjes?" Het is in Thijs' handschrift.
"Ik," zegt Valerie stilletjes. "Ik houd ook van mergpijpjes."
Ze kijkt om zich heen. Niemand hoorde haar. Ze knippert even en draait om zodat iedereen haar goed kan zien.
"Ik houd van mergpijpjes!" schreeuwt ze. "En daarom stem ik op Thijs Zumbrink voor burgemeester!"
Ze knikt naar de luisteraars en wacht voor meer discussie. Haar punt heeft ze gemaakt.
Ik zie dat we 1 vrijwillige en 1 onvrijwillige kandidaat hebben op het moment (Litania en Thijs). Zijn er nog anderen die graag willen, of gaan we stemmen tussen deze 2? Voor 18:00 vandaag wil ik graag dat er een burgemeester gekozen is.
Oh en complimenten voor jullie vette verhaaltjes op het thema
Marrit de Geheelonthouder opent langzaam een oog. De dag begint, de inwoners van Dorp 18 komen traag op gang, en maken daarbij genoeg lawaai om haar uit haar trance te doen ontwaken. Vanaf de Dorpstoren waar ze zit heeft ze een goed overzicht over alles dat er gebeurt. Zoals gewoonlijk lijkt het dagelijks leven daar beneden om alcohol te draaien. Ze besluit lang genoeg te hebben gemediteerd - slapen is voor de zwakken - en begeeft zich naar beneden langs de krakende, roestige ladder.
De Dorpstoren, ook wel de Moni-toren, is niet haar huis. Een huis is voor mensen die niet kunnen leven zonder materiële bezittingen. Het is echter wel de plek waar ze het vaakst te vinden is. Ze voelt zich vaak net zoals de toren; iemand die op eenzame hoogte uitkijkt over het gepeupelte onder zich.
De commotie die ochtend duidt erop dat de burgemeester verdwenen is en er een nieuwe moet worden gekozen. Ze stemt in gedachten op Thijs, niet wetend en niet geïnteresseerd of ook maar iemand haar gedachten zal opmerken. Ze heeft zeker geen behoefte om te praten. Praten is voor mindere levensvormen.
Eenmaal in mijn bakkerij aangekomen open ik mijn medicijnkastje. Eruit haal ik een klein spuitje met een X label erop geplakt. Ik besluit maar een klein beetje te nemen om de kater weg te werken en me in precies de juiste stemming te krijgen voor deze stralende dag.
De naald prikt pijnlijk in mijn ader wanneer de deurbel van mijn winkel gaat. Haastig ruim ik het middel weer op terwijl het kalmerende en geestverruimende effect zich deel van me maakt.
An passant zet ik de pie-o-matic X3000 pro aan die ik de vorige dag heb voorbereid, terwijl ik me naar de toonbank begeef. De klant is Ron, en ik begroet hem met een stralende glimlach.
Hij zoekt ontbijt, en terwijl ik zijn bestelling afhandel babbelen we over een nieuw te kiezen burgemeester. Hij vertelt me dat Litania kandidaat is, en dat sommige mensen ook op Thijs zouden willen stemmen.
Ik houd van café de Groene Kikker. De dorpelingen weten mij daar vaak te vinden na (en soms ook tijdens) werktijd. Misschien dat als ik op Litania stem ze mijn vertrouwen zou kunnen belonen met wat vriendenprijsjes voor haar grandiose voorraden alcohol...
Who's the one to blame for this strain in my vocal chords?
Who can pen a hateful threat but can't hold a sword?
It's the same who complain about the global war
But can't overthrow the local joker that they voted for
"Heb je nog gevulde mergpijpjes?", vraag ik aan bakker Silvan. "Nee", zegt hij, "Thijs Zumbrink heeft de laatste mergpijpjes gisteravond meegenomen. Maar ik heb nog wel negerzoenen!" "Grmbl, geef me die dan maar", zeg ik chagrijnig.
Op het moment dat ik terug wil lopen naar mijn garage De Kromme Katalysator om aan de slag te gaan, merk ik dat er een groep mensen heeft verzameld die onder luid geschreeuw over mergpijpjes bespreken wie de nieuwe burgemeester zal worden. "Ik wil ook mergpijpjes!" zeg ik gefrustreerd, "en daarom stem ik op Litania!"
My childhood was typical: summers in Rangoon, luge lessons. In the spring, we'd make meat helmets. When I was insolent I was placed in a burlap bag and beaten with reeds.. pretty standard, really.
Al die commotie om de nieuwe burgemeester en iets met mergpijpjes. Ik denk bij mezelf: mergpijpjes zijn helemaal niet lekker. Gefrustreerd sla ik het boek dicht. Laat Thijs maar lekker al die dingen opeten. Ik hoef dus geen mergpijpjes als antwoord op zijn poster. Mijn stem gaat uit naar Litania in de hoop dat het gemeentehuis de Groene Kikker wordt en zo nog een excuus heb om daar langs te gaan om een extra drankje te nuttigen!
"Iemand gedwongen in een machtspositie zetten kan nooit goed uitpakken, mijn stem gaat naar Litania!" zegt Sjoerd
I pulled over to the side and felt no time
Off the highway with the landscape aglow
Still not sure what we were trying to find
I only know we went home
Verhaaltje to come!
