Sjoerdmans, als je nog cruciale info hebt, is het belangrijk om het nu te vertellen want het ziet er naar uit dat je het loodje gaat leggen!
Deze stemronde is redelijk snel. Ik hou gewoon het normale tijdschema aan. Vanavond doe ik de hanging.
Who's the one to blame for this strain in my vocal chords?
Who can pen a hateful threat but can't hold a sword?
It's the same who complain about the global war
But can't overthrow the local joker that they voted for
Als ik dood ga zal er sowieso nog een extra persoon sterven.
I pulled over to the side and felt no time
Off the highway with the landscape aglow
Still not sure what we were trying to find
I only know we went home
Als ik dood ga zal er sowieso nog een extra persoon sterven.
Kan je gelijk even een wolf voor ons dood schieten.
My childhood was typical: summers in Rangoon, luge lessons. In the spring, we'd make meat helmets. When I was insolent I was placed in a burlap bag and beaten with reeds.. pretty standard, really.
Als ik dood ga zal er sowieso nog een extra persoon sterven.
Kan je gelijk even een wolf voor ons dood schieten.
Ik zal het proberen.
I pulled over to the side and felt no time
Off the highway with the landscape aglow
Still not sure what we were trying to find
I only know we went home
De laatste vier dorpelingen convergeren op Sjoerd, drijven hem in een hoek van Ron's woning. Hij zegt dat hij onschuldig is, dat hij niets gedaan heeft dat ook maar iets te maken heeft met hun door wolven vermoorde mededorpelingen.
"Geloven jullie me dan niet?", smeekt hij. Maar hun ogen blijven hard, hun gezichten als van steen.
Plotseling probeert Sjoerd te rennen, maar de dorpelingen grijpen hem vast en sleuren hem op de grond. Sjoerd komt hard op zijn gezicht neer. Zodra ze hem overeind helpen zit zijn gezicht vol met bloed, en lijkt zijn neus gebroken te zijn.
Ze binden zijn polsen achter zijn rug en duwen hem richting het schavot. Het schavot dat voorheen zo vaak bezoedeld werd met het bloed van de onschuldigen lijkt nu een aangenamere atmosfeer te hebben. Wanneer ze er dichterbij komen voelen ze de dwang van de galg, alsof het een levend ding is dat kort geleden is verzadigd met schuldig bloed.
De beul knoopt de strop vast, en over het opdrogende bloed op Sjoerd's gezicht biggelen een paar tranen. Hij beeft van angst. De beul haalt de hendel over, en het valluik opent. Sjoerd verliest de grond onder zijn voeten en valt in het gat.
De knoop waarmee de strop aan de galg bevestigd zit glipt los, en Sjoerd's val stopt niet samen met de lengte van het touw. Hij valt de volle hoogte van de galg naar de grond naar beneden en komt met een misselijkmakende smak met zijn hoofd op de stenen terecht.
Alle bijstanders konden het gekraak van zijn schedel horen.
De beul haalt zwijgend zijn schouders op naar de burgemeester, die één van zijn handen voor zijn ogen slaat in irritatie. De dorpelingen bewegen zich voorzichtig onder het schavot, om te onderzoeken wat er met Sjoerd gebeurd is.
Ze vinden Sjoerd's lichaam niet. In zijn plaats ligt enkel het gezwollen lijf van een wolf.
Sjoerd was een wolf.
Who's the one to blame for this strain in my vocal chords?
Who can pen a hateful threat but can't hold a sword?
It's the same who complain about the global war
But can't overthrow the local joker that they voted for
Who's the one to blame for this strain in my vocal chords?
Who can pen a hateful threat but can't hold a sword?
It's the same who complain about the global war
But can't overthrow the local joker that they voted for
Bongoman, net bekomen van zijn meest recente steek van gestoordheid, trommelt een anticiperende melodie terwijl hij naar de lucht kijkt.
De zon staat hoog aan de hemel, en hij weet dat de komende nacht een zeer gevaarlijke zal worden. De dorpelingen zijn gespannen; klaar om elkaar in koele bloede te vermoorden als de nood aan de man is. Iedereen weet het van elkaar, iedereen verwacht dat er nog meer bloed zal vloeien.
"Het is altijd het donkerst voor de dagenraad.", fluistert Bongoman. Hij vreest het ondergaan van de zon.
Who's the one to blame for this strain in my vocal chords?
Who can pen a hateful threat but can't hold a sword?
It's the same who complain about the global war
But can't overthrow the local joker that they voted for
I pulled over to the side and felt no time
Off the highway with the landscape aglow
Still not sure what we were trying to find
I only know we went home
De zon gaat onder, en Bongoman besluit dat zijn tijd in Doodstil aan een eind gekomen is. Hij pakt zijn bongo's op en vertrekt zonder afscheid. Hij is de dorpelingen niets verschuldigd, en zij hem ook niet.
De dorpelingen liggen angstig in bed; ze zweten van de spanning om de komende nacht. Niemand is zijn leven zeker, en nu Bongoman verdwenen is hebben ze niet eens meer de arytmische herrie waar ze toch zo aan gehecht zijn geraakt. De enige resterende vrouwelijke dorpeling ligt wakker van liefdesverdriet. Ze luistert naar de stilte en mist haar geliefde met heel haar hart. Stilletjes vermoedt ze dat zij en Bongoman niet de enigen in het dorp waren met een geheime relatie. Verloren en alleen dommelt ze weg...
Één van de bedden die gevuld zou moeten zijn is leeg, en in één van de huizen waart een schim rond die zich kalm een weg baant naar de aanlokkelijke geur van mensenvlees.
Vannacht is de nacht.
De slaapkamerdeur opent, en de dorpeling zet zich schrap.
"Ben je dan eindelijk gekomen voor me?", fluistert de dorpeling. Maar hij wordt beantwoord met niets meer dan een laag gehijg.
De dorpeling deinst terug, en de wolf reageert direct op het vertoon van angst. Angst is de catalysator, de wolf kan het ruiken op het bezwete lichaam van de dorpeling. Het monster zal hier van genieten, zoals hij genoten heeft van elk schreeuw die zijn slachtoffers hebben gemaakt. Elke blik van leed op de gezichten die hij er met zoveel zorg afscheurde terwijl ze smeekten om genade.
De dorpeling kijkt opeens heel triest, en de wolf blijft verbaasd staan.
"Als ik moet gaan vannacht, dan zij het zo.", zegt de dorpeling kalm tegen de wolf.
De wolf begrijpt hier niets van. Dit is geen angst, dit is acceptatie. Zijn slachtoffers moeten spartelen en krijsen terwijl hij hun ogen uitbijt, hun kelen openrijt en hun hersens eet nadat hij hun schedel gekraakt heeft tussen zijn sterke klauwen.
Deze reactie begrijpt hij niet. En dat maakt hem boos. Het maakt hem woedend.
Fel haalt hij uit naar de dorpeling, die in zijn ogen alleen maar medelijden heeft. In één enkele slag verliest Chris zijn hoofd.
Wanneer de wolf kalmeert beseft hij zich dat hij beroofd is van zijn plezier, en wederom uit woede begint hij te schreeuwen naar de maan. Het geluid is een woeste grauw, dat soms overslaat in een laag gehuil.
Ron stormt uit bed. Hij vreest het ergste. Eenmaal aangekomen bij Chris' huis rent hij naar de slaapkamer, waar hij geconfronteerd wordt met het van Chris' lichaam gescheiden hoofd en het monster er naast.
"Chris! Nee!", snikt hij. Op dat moment in tijd, in die slaapkamer, samen met het monster, verliest Ron alles dat hem maakt wat hij is. In zijn ogen verschijnt dezelfde blik van medelijden wanneer hij Chris' hoofd optilt en het in zijn armen sluit.
De wolf stormt op hem af, en rijt Ron's keel open. Het bloed stroomt over Ron's lichaam en over Chris' hoofd. Ze verdwijnen samen van deze wereld.
De wolf begint te rennen uit frustratie. De slaapkamer uit, de deur uit, het dorpsplein op. Daar stuit hij op de enige resterende dorpeling.
Elianne houdt in haar handen een dubbelzijdige bijl. Ze heeft gezien dat Ron bij Chris naar binnen rende. Ze heeft zijn gesnik gehoord. Ze weet wat er gebeurd is.
"Dus wij zijn de enigen die resteren.", zegt Elianne terwijl ze haar bijl een paar keer rondzwaait. "Kom me maar halen.", eindigt ze terwijl ze zich in haar beste vechtpositie stelt.
De wolf is door het lint van woede en de geur van bloed. Hij stormt als een stier op Elianne af en haalt naar haar uit met zijn vlijmscherpe nagels. Elianne springt een eind terug terwijl ze uithaalt met haar bijl, en het lemmet scheidt de wolf's klauw van zijn monsterlijke arm.
Het beest krijst in afschuw en dijnst terug. Elianne gunt zich een moment om te glimlachen.
Plotseling is het monster onverwacht dichtbij. Ze heeft duidelijk het beest zijn snelheid onderschat. Het haalt nu uit met zijn andere klauw, en Elianne kan de slag nog net afweren met het handvat van haar bijl.
Het monster zet druk, en Elianne voelt hoe ze naar achteren word gedreven. De nagels van het beest zijn gevaarlijk dichtbij haar keel...
Met al haar kracht en inspanning duwt ze omhoog en slaat ze het handvat in het gezicht van het monster, dat brult van woede maar niet los laat. Voor een moment kijken ze elkaar diep in de ogen, en in alle haat die die van het monster uitstralen ziet Elianne zichzelf weerspiegeld.
Wat er nu gebeurt is onverwacht. Het monster trekt opeens het handvat van de bijl naar zich toe en daarmee ook Elianne. Zijn gruwelijke kop komt naar voren en hij neemt een ranzige bijt uit Elianne's keel.
Hij stapt terug, duidelijk tevreden met zijn werk. Elianne staart ongelovig naar het bloed, en in haar raast een rechtgeschapen woede op. Met haar laatste kracht tilt ze haar bijl op en zwaait hem met onmenselijke kracht richting de wolf.
Het hoofd van de wolf komt klotsend neer op de stenen van het dorpsplein, en Elianne zakt met een glimlach op haar lippen in elkaar.
Doodstil is verlaten.
Chris was cupido.
Ron was de heks.
Chris en Ron waren de geliefden.
Gerben was een wolf.
Elianne was de jager.
Who's the one to blame for this strain in my vocal chords?
Who can pen a hateful threat but can't hold a sword?
It's the same who complain about the global war
But can't overthrow the local joker that they voted for
Uitleg voor als jullie het moeilijk vinden om uit mijn verhaal op te maken wat er gebeurd is:
Gerben moest iemand opeten, hij koos Chris. Chris en Ron waren geliefden, dus stierven ze allebei.
Zoals ik eerder al gemeld heb is een eindsituatie waarin er evenveel dorpelingen als wolven zijn een auto-win voor de wolven, omdat ze de dorpelingen op gaan eten. Stemmingen gaan dan niet meer op (parity).
De enige uitzondering is als de resterende spelers een wolf en een jager zijn, dan maken ze elkaar dood en is het gelijkspel.
Who's the one to blame for this strain in my vocal chords?
Who can pen a hateful threat but can't hold a sword?
It's the same who complain about the global war
But can't overthrow the local joker that they voted for
Deze post is 1 keer aangepast, waarvan de laatste aanpassing
is gedaan door Mirielle op 29-03-2012 01:09:14.
